Każda parafia to osobliwe środowisko, w które wpisują się konkretni ludzie, to wyjątkowa wspólnota, z którą jesteśmy jakoś szczególnie związani.
Oto trochę historii o powstaniu naszej parafii:
Był rok 1982. Kuria Przemyska nabyła od pani Elżbiety Setlak, wdowy po p. Piotrze Setlaku, właścicielu gruntu i gospodarstwa ogrodniczego, cały majątek. Pani Elżbieta wypełniła w pewien sposób wolę zmarłego męża, który pragnął wybudować kapliczkę nieopodal domu, by mogli modlić się przy niej przechodnie.
Ksiądz arcybiskup Ignacy Tokarczuk wydelegował wówczas młodego kapłana ks. Romualda Szumierza do utworzenia kaplicy z budynku gospodarczego. Należy przypomnieć, że były to czasy trudnego stanu wojennego. Ksiądz Szumierz pracował do świąt Bożego Narodzenia 1982 roku. Później obowiązki zostały zlecone przez księdza arcybiskupa I. Tokarczuka Ojcu franciszkaninowi Tarzycjuszowi Cwykiel. Ten zasłużony kapłan, budowniczy kościoła w Głowience, zaprawiony w bojach z władzą ludową, w konspiracji z kilkoma parafianami przygotowali oborę do godnego sprawowania eucharystii.
Pierwszą Mszę Św. „pasterkę”, bardzo uroczystą odprawił ks. biskup Tadeusz Błaszkiewicz w noc Bożego Narodzenia 1982 roku.
Rano, w Boże Narodzenie 25 grudnia 1982 roku, nadzór nad kaplicą z woli arcybiskupa objął młody wikary z krośnieńskiej Fary, ks. Zbigniew Malec. Od tego dnia były regularnie odprawiane Msze święte. Ksiądz Malec dochodził z Fary. Za jego kadencji wprawiono w kaplicy okna, wstawiono nowe drzwi, zrobiono wylewki betonowe, dorobiono strop, uzupełnione zostało wyposażenie Kościoła.
Ksiądz Zbigniew Malec zakończył posługę duszpasterską przy powstałej kaplicy 3 lipca 1983 roku. Jego miejsce zajął ksiądz Jan Kutyna.
Pierwszym ważnym dokonaniem ks. Jana Kutyny była rozbudowa dotychczasowej murowanej kaplicy o część drewnianą już w grudniu 1983 roku. Dziejowym wydarzeniem dla naszej parafii był dzień 29 czerwca 1984 roku, kiedy to w czasie Mszy św. odpustowej sprawowanej przez ks. dziekana Jerzego Moskala został odczytany Dekret ks. arcybiskupa ordynariusza Ignacego Tokarczuka o ustanowieniu parafii pod wezwaniem św. Piotra Apostoła. Ksiądz Jan Kutyna został oficjalnie mianowany proboszczem. To Jego staraniom zawdzięczamy wybudowaną świątynię, którą jako jedną z nielicznych świątyń w świecie poświęcił sam Papież, Jan Paweł II, nadając jej tytuł Św. Piotra Apostoła i Św. Jana z Dukli.
POCZĄTKI BUDOWY KOŚCIOŁA
Na początku 1985 roku (tuż po wizycie duszpasterskiej) ksiądz proboszcz Jan Kutyna powołał Komitet Budowy Kościoła. Na jego czele stanął pan Janusz Hanus. Początkowo Komitet liczył 9 osób. Z czasem liczba ta wzrosła do ok. 40 osób. Członkowie Komitetu zostali podzieleni na kilka sekcji zajmujących się poszczególnymi sprawami budowy. Trzon Komitetu stanowili:
Janusz Hanus – pierwszy przewodniczący do 1989 roku, Janusz Guzik zastępca przewodniczącego, Stanisław Niepokój – sekretarz Komitetu, Mieczysław Gałka- drugi przewodniczący od 1989 do 1997 roku, Józef Andrzej Leski – doradca d.s. realizacji inwestycji prawnych i projektowych, Marek Suda – koordynator spraw budowlanych, Jerzy Przybyłowicz – zasilanie energetyczne, Stanisław Mrozek – sprawy Elektry, Gracjan Szafran – inżynieria sanitarna, Józef Zuzak, Zygmunt Szostak, Zygmunt Sobka, Maria Lipińska, Józef Luśnia, Józef Zajdel, Zdzisław Hejnar, Stanisław Guzik, Zygmunt Luśnia , Stanisław Błaż, Kazimierz Hanus, Marek Konieczkowski, Andrzej Sarnecki, Marian Czerepiuk, Antoni Sanocki, Kazimierz Kubit, Stanisław Radło, Władysław Obłój, Barbara Szwast, Tadeusz Jurczyk, Władysław Frydrych, Stanisław Gromek, Andrzej Kozioł, Janusz Zajdel, Grzegorz Sikorski, Kazimierz Wilk, Zbigniew Koszelnik, Eugeniusz Pelczar, Kazimierz Jaracz, Stanisław Such, Marian Braja, Marian Mazur, Kazimierz Kubit, Edward Zajdel, Edward Łobaza.
Zebrania Komitetu Budowy Kościoła odbywały się co miesiąc lub w razie potrzeby.
Członkowie Komitetu organizowali grupy parafian do pracy przy budowie oraz wyżywienie dla murarzy. Natomiast przy okazji roznoszenia opłatków w adwencie, zbierali pieniądze na budowę kościoła.
Oto kilka faktów:
15 września 1986 roku uzyskano pozwolenie na pierwszy etap budowy kościoła. Prace budowlane toczyły się bardzo szybko.
9 kwietnia 1989 roku ks. biskup Ignacy Tokarczuk poświęcił kamień węgielny. Został on wmurowany w ścianę powstającego kościoła. W koncelebrze Mszy św. sprawowanej na płycie górnego kościoła uczestniczyli ks. Bronisław Jastrzębski i ks. dziekan Jerzy Moskal.
3 września 1989 roku została odprawiona pierwsza Msza święta w dolnym kościele.
29 czerwca 1994 roku w X – tą rocznicę powstania parafii, była po raz pierwszy sprawowana Msza św. dziękczynna w surowych murach górnego kościoła, połączona z udzieleniem sakramentu bierzmowania młodzieży. Celebrował ją ks. arcybiskup Józef Michalik, ks. dziekan Jerzy Moskal i były wikary ks. Stanisław Kudła.
10 czerwca 1997 roku papież Jan Paweł II poświęcił naszą świątynię, której od tej pory patronują św. Piotr Apostoł i św. Jan z Dukli.
Prace budowlane przy Kościele i nowej plebanii prowadzone były nadal przez ks. Jana Kutynę, aż do 26.VIII 2007 roku, gdy po 24 latach bycia proboszczem naszej parafii objął urząd proboszcza w parafii Krosno – Polanka.
Jako parafia zawdzięczmy Mu tak wiele – zarówno w sferze duchowej, jak i materialnej. Dziękujemy Panu Bogu za Jego kapłańską posługę.
Z woli ks. abpa Józefa Michalika nowym proboszczem parafii św. Piotra i Jana z Dukli został ks. Prałat Jan Bielec, były proboszcz parafii Rybotycze.
Dzięki staraniom „nowego” ks. Proboszcza znacznie posunęły się prace przy budowie plebanii i jej wyposażeniu. 4 listopada 2008 roku – księża przeprowadzili się do nowo wybudowanej plebanii.
Widząc wyzwania czasu ks. Proboszcz Jan Bielec zintensyfikował prace budowlane i remontowe Kościoła. Trwają one nadal – i choć wymagają wysiłku parafian i troski ks. Proboszcza – to jednak cieszy fakt coraz bardziej piękniejącego Kościoła.
Kolejne lata działalności parafii obfitowały w wielość wydarzeń, nie tylko związanych z liturgią, ale i tych spajających Kościół z kulturą, czy tworzących wręcz historię. W roku 2009 rozpoczęła się działalność w dolnym kościele Świetlicy Socjoterapeutycznej „Wzrastanie”, do której ma prawo uczęszczać każde dziecko.
Działająca przy parafii grupa teatralna uświetnia najważniejsze uroczystości, po przez wystawianie co roku jasełek czy spektaklu w Niedziele Palmową pt. Łza Zbawienia.
W kwietniu 2009 roku Ksiądz Arcybiskup Józef Michalik, Metropolita Przemyski nadał Panu Kościelnemu Marianowi Józefowiczowi brązowy medal „Pro Ecclesia Premisliensis”, będący ukoronowaniem jego wieloletniej służby Kościołowi.
Ważnym wydarzeniem w życiu parafii było również wmontowanie w posadzkę kościoła płyty upamiętniającej wizytę Ojca Świętego Jana Pawła II.
W sierpniu tego roku rozpoczęto budowę ogrodzenia wokół świątyni.
Zorganizowanych również zostało kilkadziesiąt pielgrzymek, w tym autokarowa pielgrzymka parafian na całonocne czuwanie do Łagiewnik. Wyruszyły również dwie pielgrzymki na Jasną Górę oraz do Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Strachocinie.
W kolejnych latach w naszej świątyni zamontowano nowy ekran do wyświetlania pieśni, a także nowe nagłośnienie. W budynku starej parafii swoją działalność rozpoczął sklepik z dewocjonaliami. W 2011 roku zarejestrowane zostało Stowarzyszenie Rozwoju Miasta Krosna „Pomocna Dłoń”, którego wiodącym założeniem jest prowadzenie działalności użyteczności społecznej, w tym kwestia remontu naszego kościoła. W tym samym roku trwał intensywny remont świątyni, gdzie położony został nacisk na docieplenie i pokrycie budynku blachą miedzianą, a w roku następnym rozpoczęto wykonywanie fragmentu odwodnienia.
Swoje wsparcie w problemach alkoholowych dla parafian udzieliła grupa „Al Anon”, która organizuje spotkania w każdą sobotę.
W roku 2014 w Naszej Świątyni rozpoczęto prace remontowe, polegające na wymianie dotychczasowego sufitu na płyty akustyczne, kierowane przez pana Mariana Magierowskiego – naszego parafianina. Pomalowano również ściany kościoła na kolor beżowy, wymieniono oświetlenie, zainstalowano kinkiety na ścianach i zacheuszki. Prowadzono również działania upiększające przy prezbiterium. Obok plebani zamontowano bramę wjazdową oraz wykonano fragment ogrodzenia. W środku budynku mieszkalnego księży posługujących przy parafii otwarto kaplicę wewnętrzną.
Rok później swoją działalność z sukcesem rozpoczęła kawiarenka przy parafialna „Papa Cafe”. Zakupionych zostało 50 ornatów, upiększono kielichy mszalne, obłożono murek ogrodzeniowy przy budynku parafialnym.
Każdego roku obchodzone są uroczyste odpusty parafialne ku czci św. Jana z Dukli, Piotra Apostoła i Świętego Jana Pawła II.
13 grudnia 2015r. świątynia podniesiona została do rangi Sanktuarium św. Jana Pawła II.
Trzeba przyznać, że obecny kształt naszej parafii jest owocem troski i wysiłku wielu osób. Oprócz troski o stronę materialną, niemniej ważny jest wkład modlitwy kapłanów pracujących w parafii jak też samych parafian, oraz współpraca w zadaniach duszpasterskich. Stan obecny naszej parafii to owoc zrozumienia, że ludziom potrzebny jest Pan Bóg i miejsce, gdzie będzie oddawana Mu cześć.
